వాసు వీర 6 – Telugu sex stores – Text Stories

రమ : ఇదిగో పెద్దమ్మ శృతికి ఫోన్ చేసాను మాట్లాడు అని శృతి వాళ్ళ అమ్మకి ఫోన్ అందించింది.

శృతి : హలో అమ్మా… ఎలా ఉన్నావ్?

శృతి అమ్మ : నిన్నే కదే నేను అక్కడనుంచి వచ్చింది, ఎలా ఉంది మీ అత్తోరిల్లు?

శృతి : బానే ఉంది, అక్కడా?… నాకోసం ఎవరైనా ఇంటికి వచ్చారా?

శృతి అమ్మ : లేదే ఎవ్వరు రాలేదు.

శృతి : (అదేంటి…) అమ్మా…. నిజంగా ఎవ్వరు రాలేదా?

శృతి అమ్మ : (వాసు గురించే అడుగుతుంది) లేదే వస్తే చెప్పనా?

శృతి : సరే ఒకసారి వాసు వాళ్ళింటికి వెళ్లి నా నెంబర్ ఇచ్చిరా, వాళ్ళ ఇంట్లో ఫోన్ ఎవ్వరు ఎత్తట్లేదు.

శృతి అమ్మ : వాళ్లు లేరే ఎక్కడికో చుట్టాలింటికి వెళ్లారు రెండు నెలలు అక్కడే ఉంటారట, వచ్చాక చేస్తానులే ఇక పెట్టెయ్ పని ఉంది మళ్ళీ చేస్తా… అని శృతి మాట్లాడుతున్నా కట్ చేసింది.

పక్కనే ఉండి ఇదంతా విన్న రమ “ఎందుకు పెద్దమ్మా శృతికి అబద్దం చెప్పావ్” అని అడిగింది.

శృతి అమ్మ : ఇప్పుడు దానికి జరిగింది చెప్తే అన్నీ వదిలేసి వచ్చేస్తుంది, పెళ్ళై వారం కూడా దాటలేదు సంతోషంగా ఉండాల్సిన జంట నెమ్మదిగా చెప్పొచ్చులే… ఇంతకీ వాసు గురించి ఏమైనా తెలిసిందా?

రమ : లేదు మొన్న బోసు రవితో కలిసి స్టేషన్ కి వెళ్లొచ్చాడు… వాసుని ఎక్కడికి తీసుకెళ్ళారో ఎవరికీ తెలియదట… ఇక జానకి గారు వాళ్ళ పెద్దబ్బాయి జాడే లేదు.

శృతి అమ్మ : ఎంత మంచివాళ్ళు…. ఇలా అయిపోయింది… కష్టాలన్ని మంచివాళ్ళకే వస్తాయి ఎందుకో.

రమ : ఆ రవళిని చూసావా పెద్దమ్మ, మొగుడు ఉరి వేసుకున్న సాయంత్రానికే పక్కూరి సర్పంచ్ గాడి పక్కలోకి దూరింది… ఛీ ఎలా ఉంటారో ఇలా మనుషులు.

శృతి అమ్మ : అవునే అస్సలు ఎందుకు ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు?

రమ : ఏమో… ఇంటి పక్కన వాళ్లు చెప్పుకోగా వినడమే కానీ అసలు విషయం ఎవ్వరికి తెలియదు, మొగుడు పెళ్ళాలు ఏదో గొడవ పడ్డారట ఆ రాత్రే రవళి వెళ్ళిపోయిందట పద్మని తీసుకుని రాజారామ్ గారింటికి వెళ్ళిపోయిందట, తెల్లారి చూస్తే ఆయన ఉరి వేసుకుని ఉన్నాట్ట.

రాజారామ్ గారి కోట లాంటి ఇంటిని ఆ సర్పంచ్ ఆక్రమించుకుని ఆ రవళిని ఉంచుకున్నాడు, పాపం పద్మ ఆ బిడ్డ కనిపించింది రెండు సార్లే అయినా గుండె బరువెక్కింది ఆ పిల్ల ఏడవడం చూస్తే…

శృతి అమ్మ : మనం మాత్రం ఏం చెయ్యగలమే ఇలా మాట్లాడుకోడం తప్ప.

రమ : మరే… సరే నేను పొయ్యోస్తా… పనికి లేట్ అవుతుంది. అని లేచి వెళ్ళిపోయింది.

«««««««O»»»»»»»»

శృతి అత్త : అమ్మా శృతి ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్?

శృతి : ఏం లేదు అత్తయ్య… పదండి అని తన వెంట లేచి వెళ్ళిపోయిందే కానీ మానసంతా వాసు చుట్టే తిరుగుతుంది.

ఎక్కడున్నా నన్ను చూడకుండా రెండు రోజులు కూడా ఉండలేడు అలాంటిది వారం దాటింది కనీసం ఫోన్ కూడా లేదు, ఇక నేను వాడికి సొంతం కాదు అనే భావనలో పడి నాకు కావాలనే దూరంగా ఉంటున్నాడా? మళ్ళీ అలిగాడా? లేదు నేను ఎలా ఉన్నానో అని కచ్చితంగా కనుక్కుంటాడు.

సరే చూద్దాం అమ్మ చెప్పిందిగా ఈ లోగా వాళ్ళ చుట్టాల వాళ్ళ నెంబర్ కనుక్కోమని చెపుదాం, అని ఆలోచించుకుంటూ బెడ్ రూమ్ లోకి వచ్చాను ఎదురుగా సెల్ఫ్ లో వాడు కొనిచ్చిన బుక్స్ కనిపించాయి…

వెళ్లి స్నానం చేసి వాసు కొనిచ్చిన చీర కట్టుకుని, పుస్తకాలు జాగ్రత్తగా లోపల పెట్టాను హనీమూన్ అయిపోయాక ఇక టైం వేస్ట్ చెయ్యకుండా వాడికిచ్చిన మాట నిలబెట్టుకోవాలని.

సివిల్స్ బుక్స్ పట్టుకొని ఆలోచిస్తున్న శృతిని చూసి తన భర్త సిద్దు…వెనక నుంచి కౌగిలించుకుని…

సిద్దు : మళ్ళీ మొదలు పెట్టావా నీ IAS గోల.. నీకు పెళ్ళికి ముందే చెప్పానా ఇవన్నీ వద్దు ఇంట్లో వంట పని చూసుకుంటే చాలని. అంటూ శృతి నడుము పట్టుకున్నాడు.

శృతి : బుక్స్ కప్బోర్డ్స్ లో పెట్టి “నేను నీకు చెప్పానా నేను ఆరు నూరైనా సివిల్స్ రాయాల్సిందే నీకు ఇష్టమైతేనే పెళ్లి చేసుకోమని… అని తిరిగి సిద్దు బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టింది, తనని వాటేసుకుంటూ….

సిద్దు : నువ్వు పాస్ అయినప్పుడు చూద్దాంలే, రాత్రికే మన ఫ్లైట్ ఒక వారం ఎంజాయ్ చేసి వద్దాం బట్టలు సర్దు మళ్ళీ అప్పటికి వెతుక్కోకు అది ఇదీ అని. తనని వంగో పెట్టి తన నిగిడిన మొడ్డని శృతి పిర్రల మధ్యలో గుచ్చుతూ బుగ్గ కోరుకుతున్నాడు.

అలా చెయ్యగానే శృతికి తమకంతొ పాటు వాసు పిర్రని పట్టుకుని ఆడుకున్న ఆటలు గుర్తొచ్చాయి, వెంటనే సిద్దుని తోసేసి తనని చూస్తూ సిగ్గుగా నటించి అక్కడనుంచి బైటికి పరిగెత్తింది బాధగా, వాసు తన దెగ్గర లేని లోటు స్పష్టంగా తెలుస్తుంది శృతికి.

రాత్రికి ఆనందంగా మొగుడితో అత్తా మామకి బాయ్ చెప్పి ఫ్లైట్ ఎక్కడానికి ఎయిర్పోర్ట్ లోకి వెళ్లిపోయారు మొగుడు పెళ్ళాలు ఇద్దరు హనీమూన్ కి.

అర్జున్ : అమ్మా…. అమ్మా… ఎక్కడా?

జానకి : “కన్నా… ఇక్కడా” అని ఆంజనేయుడి గుడిలో నుంచి ముసుగు తీసి పిలిచింది.

అర్జున్ : అమ్మా… రవి అన్నయ్య ఇచ్చిన చైన్ అమ్మేసాను, ఇదిగో నీకు నాకు బట్టలు తెచ్చాను పదా వెళదాం….

జానకి : ఎక్కడికి రా?

అర్జున్ : వాసు చెప్పాడులే… నాతొ రా మనం వైజాగ్ వెళుతున్నాం అక్కడ నా హాస్టల్ ఫ్రెండ్ ఒక్కడున్నాడు ముందు అక్కడికి వెళదాం ఆ తరువాత ఏం చెయ్యాలో ఆలోచిద్దాం.. ముందు ఏమైనా తిందాం పదా…. ఆకలికి కడుపు నొప్పి వెయ్యట్లేదు?

ఇద్దరూ గుడి ప్రాంగణంలో ఉన్న బాత్రూంలో చినిగిపోయిన బట్టలు మార్చుకుని హోటల్ కి వెళ్లి కూర్చున్నారు.

జానకి : వాసు ఎక్కడున్నాడో, ఎలా ఉన్నాడో వాడు తిన్నాడో లేదో…. జైల్లో వేశారంటావా? చిన్నపిల్లోడు ఒక్కడిని చేసి వదిలేసి వచ్చాం….

అర్జున్ : ముందు కళ్ళు తుడుచుకో అందరూ మనల్నే చూస్తున్నారు… అయినా నీకు మన వాసు గాడి గురించి తెలీదా జగత్ ఖిలాడి వాడు… అయినా వాడిని జైల్లో పెట్టరు చిల్డ్రన్ కేర్ జూవేనైల్ హోమ్ కి తీసుకెళ్తారు… ప్రవర్తన బాగుంటే త్వరగా వదిలేస్తారు.. నువ్వేం బాధ పడకు వాడు త్వరలోనే వచ్చేస్తాడుగా… నేనెళ్ళి ఆర్డర్ ఇచ్చి వస్తా అని లేచి హ్యాండ్ వాష్ దెగ్గరికి వచ్చాను.

ఏడుపు రాకముందే నా గుండె ఒక్కసారి అదిరింది బాధకి, కళ్ళలో నుంచి నీళ్లు కారుతూనే ఉన్నాయి, ముందున్న అద్దంలో మొహం చూసుకున్నాను…. వాసు గాడి నవ్వు మొహం కనిపించింది అంతలోనే మమ్మల్ని రాళ్ళతో కొట్టినప్పుడు వాడి తల నుంచి రక్తం కారుతున్న మొహం కనిపించింది, వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాను…. ఎవరో చెయ్యి కడుక్కోడానికి వస్తుంటే మొహం కడుక్కుని అమ్మ ముందు ఏడవకుండా ఒక సారి నవ్వుకుని వెళ్లి అమ్మ ముందు కూర్చున్నాను నాకేం భయం లేదన్నట్టు.

తినేసి స్టేషన్ కి వెళ్లి వైజాగ్ ట్రైన్ ఎక్కాం, ట్రైన్ బైల్దేరుతుంటే డోర్ దెగ్గర నిల్చుని మొహం బైటికి పెట్టాను , స్టేషన్ దాటి పిచ్చి చెట్లు మొదలయ్యాయి వేగం వల్ల గాలి బాగా వస్తుంది ఆకాశంలోకి చూస్తూ…”వాసు నీలాగే ఉండు, పరిస్థితులకి మారిపోవద్దు” అని అన్నాను… ఈ మాటలు ఎలాగైనా నా తమ్ముడి దెగ్గరికి చేర్చమని అమ్మవారిని వేడుకుని లోపలికి వెళ్లి కూర్చున్నాను.

అమ్మ పడుకుంది, తన మొహంలో బాధ భయం చూస్తానని ఎప్పుడు అనుకోలేదు, అక్కడికి వెళ్ళాక ఏం చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తూ కళ్ళు మూసుకున్నాను.

నాన్నని ఎందుకు చంపారో మమ్మల్ని ఎందుకు చంపాలని చూస్తున్నారో నాకు ఒక్క ముక్క కూడా అర్ధం కాలేదు, కానీ ఏ సమాధానాలు తెలియకపోయినా వాసు కళ్ళలోకి చూడగానే ఒక్క విషయం అర్ధం అయ్యింది…వాళ్లు మాకోసం వెతుకుతారని…. టూర్ కి రావడమె తప్ప వైజాగ్ ఎలా ఉంటుందో కూడా తెలీదు…. పక్కన వాసు లేకపోతే భయంగా ఉంది, నాన్న పోయినప్పుడు కూడా బాధేసింది కానీ భయమేయ్యలేదు పక్కనే వాసు గాడు ఉన్నాడన్న ధైర్యం కానీ ఇప్పుడు……..

నెల రోజుల తరువాత ~ జూవేనైల్ హోమ్

మధ్యాహ్నం పూట నలుగురు పిల్లలు కలిసి మాట్లాడుకుంటూ భోజనం చేస్తున్న వాళ్ల దెగ్గరికి ఒక చింపిరి గడ్డం ఏసుకుని పిచ్చి జుట్టుతో పద్దేనిమిది ఏళ్ళు నిండిన ఒకడు వెనక ఇద్దరిని ఏసుకొని వచ్చాడు.

రేయ్ మీలో వాసు ఎవడ్రా?

వాసు : నేనే…

కొట్టండ్రా వాడిని… అడివిలో దుంగలు కొట్టకుండా ఏటో తిరుగుతున్నావంట, నువ్వు పోతే నీ బాబు ఒచ్చి దుంగలు మోస్తాడా?

వాసు : ఉచ్చ పోసుకోడానికి వెళ్లాను… ఈ సారి ఉచ్చ ఒచ్చినప్పుడు నిన్ను పిలుస్తా ఒచ్చి నోరు పట్టు.

నీయబ్బ అని ముందుకి వచ్చాడు, అంతే అన్నం తింటున్న వాసు ప్లేట్ తీసుకుని వాడి మొహం మీద కొట్టాడు… మిగతా ఇద్దరు వాసు మీద ఎగబడ్డారు ప్లేట్ తొ ఇష్టమొచ్చినట్టు కొడుతూ, తన్నించుకున్నాడు.

వాసు నోట్లోనుంచి రక్తం కారుతుంది, వాసుని కిందేసి తన్నారు.

రేయ్ ఇంకోసారి పిచ్చి పిచ్చి వేషాలు వేసావో అన్నకి చెప్పి నీ తాట తీస్తా జాగ్రత్త అని వెళ్ళిపోయాడు.

సుందర్ : ఎందుకురా రాంబాబు ఆపుదామంటే వద్దాన్నావ్ చూడు వాసుని ఎలా కొట్టారో..

రాంబాబు : మధ్యలోకి వెళ్లి ఉంటే వాళ్ళని వదిలేసి నిన్ను కొట్టేవాడు…

సురేష్ : ఎందుకురా అలాగా?

ఇంతలో వాసు లేచి దుమ్ము దులుపుకుని “ఇంకో షర్ట్ చినిగింది అని లాగి పారేసి, ఉండండ్రా ప్లేట్ కడుక్కుని వస్తాను” అని వెళ్ళాడు.

వాసు వెళ్ళాక రాంబాబు, సుందర్ ని సురేష్ ని చూస్తూ… “మీరు నిన్నేగా వచ్చింది నేను వాసు వచ్చినప్పటి నుంచి చూస్తున్నాను అంటే నెల రోజులు నుంచి మొదటి వారం ఎవరు తిట్టినా ఎవరు కొట్టినా పడ్డాడు… వాసు అన్నీ గమనిస్తూ ఉన్నాడు… ఒక వారం తరువాత జూవేనైల్ హోమ్ అంతా రాత్రి ఒక్కడే తిరగడం మొదలు పెట్టాడు అప్పుడే నాకు పరిచయం ఆ తరువాత రెండు రోజులకి… తెల్లారి నుంచి మొదలు పెట్టాడు తిట్టిన వాడిమీద కొట్టిన వాళ్ళ మీద ఎగబడటం…అందరి మీద….. మనం మధ్యలో పోకూడదు వాడు ఏం చేసినా మనం చూస్తూ ఉంటే మంచిది లేకపోతే మనల్ని కొడతాడు, అందుకే మీకు ముందే చెప్తున్నా వాడితో జాగ్రత్త”

ఇంతలో వాసు వచ్చాడు “ఏరా వెళదామా?” అంటూ..

రాంబాబు : పదా…

మిగిలిన ఇద్దరు వాసుని భయంగా చూస్తూ వాళ్ల వెనకే నడిచారు.

సూర్యుడు అస్తమించి అప్పుడే చీకటి పడుతున్న వేళ అడవిలోకి గూడ్స్ ట్రైన్ వచ్చి ఆగింది పెద్ద కూత కూస్తూ….
ప్రతి నాలుగు నెలలకోసారి వచ్చే ఆ గూడ్స్ బండి కోసమే అక్కడున్న గుండాలు, ఆ పైన ఏరియా మినిస్టర్లు అందరూ ఎదురు చూసేది, ఆ ట్రైన్ నల్ల దుంగలతొ నింపి ఆఖరి పెట్టేలో ఉన్న కొన్ని వందల కోట్లు తీసుకుంటారు మరీ…

అది ఎర్ర చందనం కాదు గంధపు దుంగలు కాదు వాటిని ఆఫ్రికా నల్ల దుంగలు అంటారు, ఎర్ర చందనం కంటే విలువైనది ఇక్కడ ఎందుకు మొలిచాయో తెలీదు కానీ అది ఇక్కడున్న రాజకీయ నాయకులకు, ఆ జూవేనైల్ హోమ్ ని సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ల సపోర్ట్ తొ నడుపుతున్న గుండా కమల్ కు వరం అయ్యింది.

కమల్ ఆ జూవేనైల్ హోమ్ ని రెండు భాగాలుగా చేసాడు ఒకటి పద్దెనిమిది ఏళ్ళు నిండిన వాళ్ళకి అందులో చెడ్డవాళ్ళని తన కింద మనుషులుగా చేర్చుకోడం మిగతా వారిని చిన్న పిల్లలకి హెడ్ లుగా నియమించడం, అలా ఒక్కొక్కడికి కిందా పది మంది పిల్లల్ని చేర్చాడు.

గూడ్స్ ట్రైన్ కూతతొ పాటే అక్కడున్న కమల్ మనుషులందరూ ఈలలు వేయగానే పిల్లల్తో పని చేయించడం మొదలెట్టారు…ముగ్గురు ముగ్గురు కలిసి ఒక దుంగని మోస్తూ ట్రైన్ లో లోడ్ చేస్తుంటే వాళ్ళని మైంటైన్ చేసే అన్నలు కుడా ఒకొక్క దుంగ మోసుకేలుతున్నారు.

వెంటనే అడవిలోకి చీకట్లని చీల్చుకెళ్లే వేగంతొ పరిగెత్తాడు ఒకడు, చీకట్లో సరిగ్గా కనిపించదు కానీ పని చేసే వాళ్ళకోసం వేసిన ఫోకస్ లైట్ల వల్ల వాడి నరాలు తేలిన కండలు… అత్యంత వేగంగా పరిగెత్తడం వల్ల చెమటకి ఆ కండలు మెరుస్తున్నాయి… అంత వేగంగా పరిగెడుతున్న వాడిని చూసి పక్కన ఉన్న జింకలు కూడా దడుచుకుని పక్కకి దూకాయి, ఆరడుగుల కట్ అవుట్, అప్పుడప్పుడే మొలిచిన మీసం కింద ఉండి లేనట్టి గుబురు గడ్డం, విశాలమైన ఛాతి… పర్ఫెక్ట్ వి షేప్ బాడీ… ఇక భుజాలు అయితే వంద కిలోల మనిషిని కూడా అవలీలగా ఎత్తి విసిరేయ్యగల రెక్కలు వాడు వేసుకున్న హాఫ్ షర్ట్ లో ఇంకా బాగా కనిపిస్తున్నాయి…అంతటి పొడుగున్న బాడీ, కళ్ళు మూసి తెరిచే లోగా మాయమయ్యే వేగంతొ పరిగెడుతుంటే మనుషులకే దడ పుడుతుంది ఇక జంతువులు ఎంత అందుకే వాడికి దారినిస్తున్నాయి…… ఎవరో చెప్పనవసరంలేదనుకుంటా వాడే వాసు…..

ఇంతలో ముగ్గురు పిల్లలు పరిగెత్తుకుంటూ పక్కనే పిల్లల్తో పని చేయిస్తున్న రాంబాబు దెగ్గరికి వచ్చి “అన్నా మా గుంపుని మైంటైన్ చేసే వాసు అన్న మళ్ళీ అడివిలోకి వెళ్ళాడు, మాకు భయంగా ఉంది”.

రాంబాబు : మీరు పని ఆపొద్దు, వెళ్ళండి వాసు వచ్చేస్తాడు అని వాళ్ళకి ధైర్యం చెప్పి పంపించేసాడు కానీ లోపల రాంబాబుకి కూడా టెన్షన్ గా ఉంది.

ఎందుకంటే వాసు ఇలా వెళ్లడం ఇది మూడో సారి, ఇంతకముందు కుడా ఇలా అడివి మొత్తం తిరిగేవాడు దార్ల కోసం కానీ పది నిమిషాల్లో ఎవ్వరికి అనుమానం రాకుండా వచ్చేసేవాడు కానీ సంవత్సరం ముందు మొదటి సారి మేము పిల్లల్ని మైంటైన్ చెయ్యడానికి వచ్చినప్పుడు మమ్మల్ని పట్టించుకోడం మానేశారు చీకట్లో అందరి దృష్టి పిల్లల మీదే ఉండేది కానీ ప్రతీ గంటకి ఒకసారి పెద్ద వాళ్ళని చెక్ చెయ్యడానికి మా పైన ఇంకొకరిని పెట్టాడు కమల్, అదే వాసు మొదట వాసు ప్లేట్ తొ కొట్టినవాడే వాడికి వాసుకి అస్సలు పడదు ఎప్పుడు ఎదురు పడినా కొట్టుకోడమే… అయినా వాసుని ఎందుకు సహిస్తున్నారంటే… మేమంతా ఒక్క దుంగ మొయ్యటానికే కష్టం అయ్యే రోజుల్లో వాసు ఒక్కడే మూడు దుంగలని మోసే వాడు…

ఇప్పుడు కూడా అందరి కంట్రోల్ లో పది మంది పిల్లలు మాత్రమే ఉంటే వాసు ఒక్కడే ముప్పై మందిని కంట్రోల్ చేస్తాడు … వాడి కష్టంతోనే కమల్ దెగ్గర మంచి పనిమంతుడు అనే పేరు సంపాదించుకున్నాడు…

ఇప్పుడు నేను ఎందుకు టెన్షన్ పడుతున్నానంటే సంవత్సరం క్రితం మొదటి సారి మెయింటైన్ చెయ్యడానికి వచ్చినప్పుడు వాసు ఎటు వెళ్ళలేదు గమనిస్తూ ఉన్నాడు కానీ ఎప్పుడు పది నిముషాల టైం మాత్రమే దొరికే వాసుకి ఇక నుంచి గంట వరకు టైం ఉందని తెలుసుకున్నాడు…. ఆ తరువాత నాలుగు నెలల వరకు వాసుకి అడవిలో పది నిముషాలు సమయం దొరికినా ఎటు వెళ్లే వాడు కాదు చుట్టు పక్కల దార్లు అన్నీ తిరిగేసాడు అందుకే మళ్ళీ గూడ్స్ బండి కోసం వెయిటింగ్…..ఎనిమిది నెలల క్రితం రెండో సారి ట్రైన్ లోడ్ చెయ్యడానికి వచ్చినప్పుడు వాసు అడివిలోకి పరిగెత్తాడు అలా అరగంట పరిగెత్తిన వాసుకి మూడు దార్లు కనిపించాయి… మొదటి దారిలో వెళ్ళాడు పది నిమిషాలకి తిరిగి మా దెగ్గరికే తీసుకొచ్చింది…. మళ్ళీ నాలుగు నెలల వరకు వాసు బుద్ధిగా దుంగలు కొట్టడం, ఎవడైనా అల్లరి చేస్తే వాడిని కొట్టడం, మూడో సారి లోడ్ చేసేప్పుడు ఈ సారి రెండో దారిలో వెళ్ళాడు కానీ అది మూసుకుపోయిన దారి అవడం వల్ల మళ్ళీ నిరాశ గానే వెనక్కి వచ్చాడు….కానీ ఇప్పుడు వెళ్ళింది మూడో దారి మేము తప్పించుకోడానికి దారి ఉందా లేదా అన్న టెన్షన్ ఒకటి అయితే వాసు గంటలో వచ్చేస్తాడా లేదా అన్నది ఇంకో టెన్షన్.

కరెక్ట్ గా చెకింగ్ చెయ్యడానికి ఇంకా ఐదు నిముషాలు ఉందనగా పిల్లలు కేకలు మొదలయ్యాయి… రాంబాబు హమ్మయ్య అనుకున్నాడు.

వాసు మోస పీల్చుకుంటూ ఒక్క సారిగా జారీ అదే వేగంతొ మూడు దుంగలని ఒక భుజానికి, ఇంకో రెండు దుంగలని ఇంకో భుజం మీద వేసుకుని లోడ్ చెయ్యడం మొదలు పెట్టాడు…. వాసుని చూసిన పిల్లలు కూడా ఇక మాకు ఏ భయం లేదన్నట్టు ఉత్సాహంగా పనిచెయ్యడం మొదలుపెట్టారు.

తెల్లారే వరకు ట్రైన్ లోడ్ చేసి అది వెళ్లిపోయాక అందరూ హోమ్ కి చేరుకొని, రెస్ట్ తీసుకోడానికి వెళ్లిపోయారు, ట్రైన్ లోడ్ చేసిన వారం అంతా ఏ పని చెయ్యరు… అంతా ఎంజాయ్మెంట్ లో మునిగితేలుతారు.

అందరూ ఎవరి సెల్ లోకి వాళ్లు వెళ్లిపోయాక రాంబాబు దెగ్గరికి వెళ్ళాడు వాసు…

రాంబాబు : వాసు ఏమైనా దారి దొరికిందా?

వాసు : మూడో దారిలో అరగంట పరిగెత్తితే ఒక కాలువ కన్పించింది దాని ప్రవాహవేగం చూస్తుంటే కత్చితంగా చెరువు కానీ జలపాతం కాని ఉండి ఉండాలి… బాగా తిని రెడీగా ఉండు ఈరోజే మనకి ఇక్కడ ఆఖరి రోజు….

రాంబాబు : మరీ వీళ్ళ సంగతి?

వాసు : అవన్నీ తరువాత ముందు నాకు బైట చాలా పనులున్నాయి… ఇప్పుడు వీళ్ళని గెలికితే మన వెంట పడతారు కాబట్టి ఈ రాత్రికి మనం ఇద్దరమే వెళ్తున్నాం రెడీగా ఉండు.

అందరూ తాగి పడిపోయేంత వరకు ఇద్దరం కాపు కాచుకుని కూర్చున్నాం , తెల్లారి మూడింటికి పిల్లలంతా పడుకున్నాక ఇద్దరం మెయిన్ గేట్ దెగ్గరికి వెళ్లాం మమ్మల్ని గమనించినట్టున్నాడు చింపిరి గడ్డమోడు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు… ఇవ్వాళ నీకుంది రారా అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి వాడి గుండె మీద తన్నాను ఎగిరి వెనక గోడకి ఉన్న సువ్వ వాడికి గుచ్చుకుని గుండె నుంచి బైటికి వచ్చింది… స్పాట్ డెడ్… నా కౌంట్లో మొదటి మర్డర్ వీడే అవుతాడని ఎప్పుడు అనుకోలేదు, ఎందుకో ఇక నన్ను ఆపే ప్రతి వాడి చావు ఖాయం అనిపించింది.
గేట్ దూకాం బైట ముగ్గురు కాపలా ఉన్నారు రాంబాబు ఒకడి మెడని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు, మిగతా ఇద్దరినీ ఒకడి మెడ గట్టిగా పట్టుకుని గాల్లోకి లేపి ఇంకొకడి తల పట్టుకుని గట్టిగా పిల్లర్ కేసి కొట్టాను, ఒకడు రక్తంతొ ఇంకొకడు రక్తం లేకుండా ఫినిష్ చేసాను… రాంబాబు గాడు ఇంకా వాడి మెడని ఏదో మసాజ్ చేస్తున్నట్టు పట్టుకుని తెగ గింజుకుంటున్నాడు… మెయిన్ గేట్ కి ఉన్న తుప్పు పట్టిన సువ్వ ఒకటి విరిచి వాడి గుండెల్లో దించాను…వాడు పడిపోయాడు

రాంబాబు : వాసు నిన్ను చూస్తుంటే భయంగా ఉందిరా ఇంత ఘోరంగా చంపుతున్నావ్…

వాసు : ముందు ముందు నా చేతిలో చాలా మంది చస్తారు పదా అని కోపంగా చూసాను.

ఇద్దరం పరిగెత్తాం… మూడో దారిలోకి వెళ్లి అక్కడనుంచి కాలువ దెగ్గరికి వచ్చాం, అప్పుడే అక్కడికి నీళ్లు తాగడానికి వచ్చిన చిరుతపులి మమ్మల్ని చూసింది…. ఒక్క సెకండ్ దాని కళ్ళలోకి కళ్ళు పెట్టి చూసాను…. గాల్లోకి ఎగిరి మామీదకి దూకింది నా ఎడమ చెయ్యి ముందుకి పెట్టాను… చిరుత నోటితో నా ఎడమ చెయ్యి అందుకోగానే నా కుడి చేత్తో దాని మీద ఒక్కటి గుద్ది అలానే దాన్ని పట్టుకుని కింద బండ మీదకి గట్టిగా చాచి కొట్టాను…అది నొప్పి నుంచి తెరుకొక ముందే దాని నోట్లోనుంచి చెయ్యి తీసి రాంబాబు చెయ్యందుకుని కాలువ లోకి దూకేసాను.

ఇద్దరం ఈదుకుంటూ జారుతూ జలపాతం నుంచి కింద పడ్డాం, అప్పటికే తెల్లారుతుంది అంటుకున్న బురద చేతికి గీసుకున్న చెట్టు కొమ్మలు అన్నీ నీళ్లతొ కడుక్కుని….అందరూ గమనించక ముందే వేగంగా సూర్యుడి వెలుగునే మా దారిగా చేసుకుంటూ పరిగెత్తాం సుమారు రెండు గంటలు పరిగెత్తిన తరువాత మెయిన్ రోడ్ వచ్చింది చూస్తుంటే హైవే లాగే ఉంది…. ఆ జూవేనైల్ లోకి వెళ్లిన దెగ్గరనుండి ఒక రోడ్ ని చూడటం ఇదే మొదలు… దూరంగా ఒక లారీ వస్తుంటే పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి ఎక్కాము.

మోస తీర్చుకుని చల్లటి గాలి పీల్చుకుంటూ ఉన్నాము ఇంకా రాంబాబుకి భయం పోలేదు ఎవరైనా మా వెనక వస్తారేమో అని చూస్తూనే ఉన్నాడు…కానీ మా వెనుక కమల్ వచ్చినా చచ్చిపోతాడని నాకు మాత్రమే తెలుసు ఇప్పుడు వయసు శరీరం రెండు ఉన్నాయి నన్ను ఆపలంటే వాడి తాత దిగోచ్చినా అవ్వదు.

అరగంటకి అడవి దాటుతున్నాం అనంగా సెక్యూరిటీ అధికారి చెక్ పాయింట్ వచ్చింది, ఎలాగైనా చెక్ చేస్తారని నేను లారీ నుంచి కిందకి దిగాను నా వెనుకే రాంబాబు.

నన్ను చూసిన సెక్యూరిటీ అధికారి నా దెగ్గరికి వస్తుంటే చెంప మీద ఒక్కటి పీకాను అంతే స్పృహ తప్పి పడిపోయాడు, ఆ పక్కనే ఉన్న ఇంకొకడు వస్తుండగానే రాయి తీసి వాడి తల మీద విసిరాను… ఇంతలో SI చేతిలోకి గన్ తీసుకున్నాడు వెంటనే కింద్దున్న రాయిని తన్నాను వాడి చేయికి తగిలి గన్ కింద పడింది… గన్ తీసుకుందామని కిందకి వంగాడు పక్కనే ఉన్న పెద్ద రాయి తీసి వాడి మీదకి విసిరాను అంతే వాడు మళ్ళీ లేవలేదు.

ఇదంతా చూసిన లారీ డ్రైవర్ పక్కనే ఉన్న క్లీనర్ పారిపోయారు కింద పడ్డ గన్ తీసి జోబులో పెట్టుకుని…నేను రాంబాబు లారీ ఎక్కాము మూడు సార్లు ముందుకు దూకి ఆగింది నాలుగోసారి ముందుకు కదిలింది, నేరుగా రోడ్డెమ్మట వెళ్లిపోయాం ఏదో సిటీకి వెళ్లిపోయాం రోడ్లన్నీ కొత్తగా ఉన్నాయి బ్యానర్లు, సిటీ ట్రాఫిక్, ఎవడి కంట్లో భయం లేదు… సిటీ సెంటర్ లో లారీ ఆపి పక్కనే ఉన్న షాపింగ్ మాల్ కి వెళ్లి కొత్త బట్టలు తీసుకుని బైటకి వస్తుంటే ఒకడు బిల్ తీసాడు నేను గన్ తీసాను సెక్యూరిటీని పిలిచారు వాడు నన్ను చూడగానే పారిపోయాడు, జనం గుంపులోనుంచి ఒక హీరో తెగించి నా చేతిలో గన్ లాక్కొబోయాడు వాడి కాలర్ పట్టుకుని ఎదురుగా ఉన్న గ్లాస్ డోర్ మీదకి విసిరాను అందరూ భయంగా చూస్తుంటే బైటికి వచ్చాం.

అక్కడనుంచి హోటల్ కి వెళ్లి రూమ్ అడిగాను, వెయ్యి రూపాయలడిగాడు, ఇంతలో రాంబాబు “నువ్వాగు నేను డీల్ చేస్తా” అని నన్ను వెనక్కి నెట్టి వాడి కళ్ళలోకి కోపంగా చూసి “వెయ్యి లేవుగాని ఒక బుల్లెట్ ఉంది తీసుకుంటావా?” అని గన్ లో నుంచి బుల్లెట్ తీసాడు వాడి ముందే… వాడి మొహంలో చావు కళ కనిపిస్తుంది మాకు…వాడి చేతిలోనుంచి బలవంతంగా కీస్ లాక్కుని వెళ్లి శుభ్రంగా స్నానం చేసి కొత్త బట్టలు వేసుకున్నాం, ఇంతలో మా డోర్ కొట్టారు ఎవరో చూస్తే ఇద్దరు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు.

చూడగానే వాడి గుండె మీద తన్నాను, ఇంకొకడి మెడ పట్టుకుని కిందకి తీసుకొచ్చి హోటల్ ఓనర్ ని కోపంగా చూస్తూ వాడి ముందే ఆ పోలీసోడి తల టేబుల్ కేసి కొట్టాను.

అక్కడనుంచి ఓనర్ గాడి కౌంటర్ లో డబ్బులు వాడి బండి తీసుకుని రైల్వే స్టేషన్ కెళ్ళాం హైదరాబాద్ ట్రైన్ ఇంకో రెండు గంటలు ఉందంటే బైటికెళ్లి పెద్ద రెస్టారెంట్ లో టిఫిన్ చేసి తిరిగి స్టేషన్ కొచ్చి ట్రైన్ ఎక్కాము.

ట్రైన్ హైదరాబాద్ కి బైలదేరింది..

రాంబాబు : వాసు ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్?

వాసు : ఏం లేదు..

రాంబాబు : వాసు నువ్వు కొంచెం కోపం తగ్గించుకోవాలిరా.. ఇలా అయితే కష్టం అందరిని కొట్టకుంటూ చంపుకుంటూ పోలేం కదా?

వాసు :…………..

రాంబాబు : చిన్నప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు నువ్వు నవ్వడం ఒక్కసారి కూడా చూడలేదు, ఎప్పుడు అడిగినా నీ గురించి ఒక్క ముక్క కూడా చెప్పలేదు ఇప్పుడైనా చెప్పారా?

వాసు : నిన్ను కాపాడింది నీ జీవితం చూసుకుంటావని, నన్ను ఉద్దరించడానికి కాదు ఇక నోరు ముయ్యి.

ఇద్దరం పడుకున్నాం… సికింద్రాబాద్ వచ్చాక రాంబాబు లేపాడు ట్రైన్ దిగి బైటికి వచ్చి బిర్యానీ తిన్నాం… ఇక అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చి రెండు ఫోన్లు తీసుకున్నాము ఇద్దరం నెంబర్స్ సేవ్ చేసుకుని బైటికి వచ్చి ఇక రాంబాబుని వెళ్ళిపోమన్నాను.

రాంబాబు : సరే మరి నేను వెళుతున్నా జాగ్రత్త, ఎప్పుడెప్పుడు అమ్మా నాన్నలని చూస్తానా అని ఆతృతగా ఉంది.

రాంబాబుని బస్సు ఎక్కించి ఒక పేపర్ కొని హోటల్ కి వచ్చి రూమ్ తీసుకున్నాను, లోపలికి వెళ్లి మంచం మీద అనుకుని కూర్చున్నాను, అర్జున్ ని కలవాలంటే మొదటి ఆదివారం వరకు ఆగాలి దానికింకా వారం ఉంది, పక్కనే ఉన్న పేపర్ తీసి చదవడం మొదలు పెట్టాను అలా పేజీలు తిప్పుతున్న నాకు డిస్ట్రిక్ట్ ఎడిషన్ లో హైదరాబాద్ ని క్రైమ్ ఫ్రీ గా మార్చిన డిస్ట్రిక్ట్ కలెక్టర్ అని న్యూస్ చదివి పక్కనే ఉన్న బ్లాక్ అండ్ వైట్ ఫోటో ఒకటి చూసాను నా చూపులు అక్కడ ఆగిపోయాయి, చిన్నగా నా మొహంలోకి నవ్వు వచ్చింది నాలోని చిన్ననాటి చిలిపితనము బైటికి వచ్చింది.

వెంటనే ఫోన్ లో హైదరాబాద్ డిస్ట్రిక్ట్ కలెక్టర్ అని టైపు చేసాను ఫోటోలు వచ్చాయి, జూమ్ చేసి చూసాను ఆ పెదాలు పెద్ద సండ్లు కింద గుద్ద అయితే అబ్బో… అదుర్స్…. కింద టంగుమని లేచింది అప్పుడెప్పుడో చిన్నప్పుడు పడుకున్న నా చిన్నోడు ఇన్ని రోజులకి మళ్ళీ లేచాడు, ఆ ఫోటోలు జూమ్ చేసి చూస్తూ కొట్టుకున్నాను.

ప్రశాంతంగా అనిపించింది లేచి కటింగ్ షాప్ కి వెళ్లి కటింగ్ షేవింగ్ చేపించుకుని రూమ్ కి వచ్చి, కలెక్టర్ ఆఫీస్ కి వెళ్లాను, కలవడం కుదరదు అన్నారు ఐదు వేలు ఇచ్చాను ఐదు నిమిషాల్లో కలెక్టర్ ఛాంబర్ ముందు కూర్చోపెట్టాడు….

బైట వెయిట్ చేసిన పది నిమిషాలకి ప్యూన్ వచ్చి పిలిచాడు లోపలికి రమ్మంటున్నారని, లోపలికి వెళ్లాను స్పెక్ట్స్ పెట్టుకుని ఏదో ఫైల్ చదువుకుంటుంది, వెళ్లి గట్టిగా కౌగిలించుకుందామని అనుకున్నాను కానీ వెళ్లి తన ముందు కూర్చున్నాను.

నన్ను చూడనైనా చూడలేదు ముందు మాత్రం SHRUTHI IAS అన్న బొర్డ్ ఒకటి పెట్టుకుని కూర్చుంది.

నన్ను చూడకుండానే…

శృతి : చెప్పండి ఏం కావాలి?

వాసు : నువ్వే కావాలి వస్తావా?

శృతి కోపంగా చైర్లో నుంచి లేస్తూ… “ఎవడ్రా నువ్వు ఎంత ధైర్యం నీకు….” అని అరుస్తుండగానే.. “ష్.. అరవకు, సిటీని క్రైమ్ ఫ్రీ చేసావంట, ఈరోజు నుంచి ఈ హైదరాబాద్ కి నేనే కొత్త రౌడీని మరి నువ్వు నా మీద చాలా కాన్సంట్రేట్ చెయ్యాలి”

శృతి : నవ్వుతూ.. కుర్చీలో కూర్చుని నువ్వు….కొత్త రౌడీవా… ఏంటి బాబు చాక్లెట్ ఏమైనా కావాలా లేక ఏదైనా ప్రాంక్ చేస్తున్నావా?

వాసు : నీమీద ప్రాంక్స్ అవి చెయ్యను డైరెక్టుగా రేప్.. యే… అంత కసిగా ఉన్నావ్.. కింద గుడారం లేచింది చూడు..అనగానే నా చెంప మీద ఫాట్ మని కొట్టింది, నవ్వుతూ చూసాను… సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లని పిలిచి నన్ను బొక్కలో వెయ్యమంది…

నా కాలర్ పట్టుకొని బైటికి ఈడ్చుకెళ్ళాడు ఒకడు, బైటికి వెళ్లిన తరువాత వాడి మెడ పట్టుకుని తిప్పి గన్ తీసి వాడి తల మీద పెట్టాను అంతే నా చుట్టూ ఉన్న నలుగురు అదిరిపోయారు.. “ఇంకోసారి కాలర్ పట్టుకున్నావంటే గోలి గుద్దలో దింపుతా” అని సీరియస్ వార్నింగ్ ఇచ్చి బైటకి వచ్చాను…

రూమ్ కెళ్ళాక పడుకున్నాను సాయంత్రం అయ్యింది సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు కత్చితంగా నాకోసం వెతుకుతారని అనిపించింది, ఎలాగో ఇంకా వారం ఉంది ఒకసారి ఊరికి వెళ్లి నా శత్రువులని చూసి వద్దామని బైలుదేరాను..

ముందుగా శృతి ఉండే కొటర్స్ కి వెళ్ళాను ఐదుగురు కాపలా ఉన్నారు అందరిని కొట్టి లోపలికి వెళ్లాను, శృతి బెడ్ రూమ్ వెతుక్కుంటూ లోపలికి వెళ్ళాను… లోపల నా చిన్నప్పటి ఫోటో పెద్ద ఫ్రేమ్ కట్టించి పెట్టింది.

అప్పుడే వచ్చినట్టుంది హ్యాండ్ బ్యాగ్ పక్కకి పెట్టి బెడ్ మీద కూర్చుని ఫోన్ చూసుకుంటుంది, చిన్నగా డోర్ పెట్టి వెళ్లి భుజం మీద చెయ్యి వేసా నన్ను చూసి అరవబోయింది “ష్….” కాల్చేస్తా అరిచావంటే అని గన్ తీసాను… తనని మంచం మీద కూర్చోపెట్టి తన పక్కనే కూర్చున్నాను…. అసహ్యంగా చూసింది అయినా కూడా సెక్సీగా ఉంది…కూర్చుని నా ఒళ్ళోకి లాక్కున్నాను గింజకుంది గన్ చూపించాను, సైలెంట్ అయ్యింది.

వాసు : “ఏంటి మేడం చావు అంటే అంత భయమా?” అని నడుము మీద చేతులు వేసి చిన్నగా బొడ్డు కోసం వెతికాను… నా చిన్ననాటి లోతైన బొడ్డుని ఊహించుకుంటూ….. తన కళ్ళలోనుంచి నీళ్లు కారుతున్నాయి.. బైట తలుపు కొట్టారు పట్టించుకోలేదు నేను…. “ఏంటి మేడం బొడ్డు పైకి కూడా చీర కడతారా మీరు?” అని చెయ్యి లోపలికి పెట్టి బొడ్డులో నా వేలిని దూర్చాను.

నెట్టేయ్యబోయింది, గట్టిగా ఒడిసి పట్టుకుని ఫ్రీగా వదిలేసిన జుట్టుని పక్కకి జరిపి మెడ మీద వీపు మీద ముద్దు పెడుతూ… “ఆ ఫోటో ఎవరిది?” అని అడిగాను.

శృతి ఏం మాట్లాడలేదు గన్ చీర పైటలోనుంచి చిన్నగా జాకెట్ లోకి దూర్చాను “చెప్పు ఎవరిది ఆ ఫోటో…నీ కొడుకుదా?” అని అడిగాను తనకి ఎంత మంది పిల్లలో తెలుసుకుందామని.

శృతి : కాదు వాడు నా ప్రాణం, అంది ఏడుస్తూ..

వాసు : ఓహ్ అలాగా?ఇంతకీ ఎంత మంది పిల్లలు నీకు?

శృతి : నాకు పిల్లలు లేరు… Iam a divorcee… అంది.

వాసు : నేనంత చదువుకోలేదు తెలుగులో యేడు.

శృతి : నేను విడాకులు తీసుకున్నాను చాలా? అంది కోపంగా నా చెయ్యి విధిలించి కొట్టి.

నేను శృతిని పక్కకి జరిపి లేచి నిల్చున్నాను “ఎందుకు ఏమైంది?” అన్నాను.

శృతి : ఆశ్చర్యంగా చూసింది ఎందుకో అక్కడ ఉండబుద్ధి కాలేదు, ముందు పని చేసుకుని వచ్చి నా గురించి చెపుదాంలే అని వెళ్లి తలుపు తీసాను చూస్తే వాళ్ళమ్మ.

అక్కడనుంచి బైటికి వచ్చి పాత బస్తీకి వెళ్లి ఖాసీం దెగ్గర మంచి గన్ రెండు మ్యాగజైన్స్ కొని ఊరికి బైలుదేరాను.

113586120cookie-checkవాసు వీర 6no