వాసు వీర 5 – telugu srungara kathalu – Text Stories

మేడం వాళ్ల అమ్మని పలకరించాను మమ్మల్ని చూసి “మీరు మాట్లాడుతూ ఉండండి నేను వెళ్లి పచ్చి మిరపకాయల పచ్చడి నూరుకొస్తా అన్నం తిందురు ” అంటూ బైటికి వెళ్ళింది.

శృతి వాళ్ల అమ్మ రోట్లో పచ్చడి నూరడానికి బైటికి వెళ్ళింది వెంటనే శృతి నడుం పెట్టుకుని బొడ్డు కొరికేసాను “బలే ఉంటుందె నీ బొడ్డు కొరికేసి నమిలి మింగేయ్యాలని ఉంది”.

శృతి నా జుట్టు పట్టుకుని : కోరికేయి అంది కసిగా…

బొడ్డు మొత్తం నోట్లో పెట్టుకుని నాలుక తిప్పుతూ ఒక్క సారి శృతి సన్ను పట్టుకుని పిసికాను…

శృతి : ఆవ్… ఏయ్… రేయ్ వాసు చెయ్యి తీ…

ఇంకా గట్టిగా పిండాను ఆ పెద్ద మామిడిపండుని…

శృతి : ఇస్స్… వాసు.. ఒద్దు.

చెయ్యి కిందకి దించి తనని చూసి నవ్వాను… తను నన్ను చూసి నవ్వే లోపే రెండు పెద్ద పుచ్చకాయల మధ్యలో అందుకుని గట్టిగా పిసికాను..

శృతి నా రెండు చేతులు పట్టుకుంది, “వాసు వద్దని చెప్పానా?”

వాసు : ఏ ఎందుకు?

శృతి : చెప్పింది వినాలి… నువ్వు పెద్దవ్వాలి నీది కూడా పెద్దవ్వాలి అని కొంటెగా కిందకి చూసి… అప్పుడు నా శరీరం మొత్తం ఇస్తాను ఇక నీ ఇష్టం అప్పటి వరకు ఓపిక పట్టు.

వాసు : ఇంకెంత పెద్దవ్వాలి…

శృతి : నీ చింత పండు వంకాయ అయ్యేంత వరకు.

ఇంతలో మేడం వాళ్ల అమ్మ “శృతి పచ్చడి నూరడం అయిపోయింది అన్నం పెట్టేసేయ్” అంది.

శృతి నన్ను గోడకి ఆనించి… “పచ్చడి రుచి ఆస్వాదించాలే తప్ప ఆ రుచి మరిగి పిచ్చిలో పడకూడదు”…. అని నా పెదాలు అందుకుంది.

శృతి : నాకొక మాటివ్వు..

వాసు : ఏంటో అది అని శృతి నడుము చుట్టు ఉడుము పట్టు వేసాను.

శృతి : నేను నీతొ పడుకునే వరకూ ఇంకెవ్వరి దెగ్గరికి పొనని.. ఒక్క పద్మ తప్పించి అది కూడా నీకు ఇరవై వచ్చే వరకు పద్మ జోలీ కూడా పొనని నాకు మాటివ్వు.

వాసు : అన్నం పెట్టు ముందు ఆకలేస్తుంది.

శృతి : అంటే నేనంటే లెక్క లేదా నీకు?

వాసు : సరే సరే… ఎవ్వరితోను చెయ్యనులే… ఒట్టు సరేనా అని చెయ్యి పట్టుకున్నాను.

శృతి నా చెయ్యి తన తల మీద పెట్టుకుని “ఏం చెయ్యవు?”

వాసు : అదే ఎవ్వరితొ పడుకొను… ఎవ్వరిని దెంగను లేవే అని సన్ను పట్టుకుని పిసికాను.

నా చెయ్యి మీద కొట్టి “మరి ఇదేంటి?”

వాసు : ఆమ్మో ఇవి కూడా లేకపోతే కష్టం.

ఇద్దరం నవ్వుకుని… ఆ తరువాత శృతి వాళ్ల అమ్మతొ కలిసి భోజనం చేసి ఇంటి దారి పట్టాను….

రాత్రి అందరం భోజనాలకి కూర్చున్నాం తింటుండగా అమ్మ అడిగింది “ఏవండీ ఇందాక ఎవరు వాళ్లంతా సూట్ వేసుకుని మన ఇంటికి వచ్చారు మన ఊళ్ళో ఏం పని?”
నాన్న : వదిలేయ్యవే ఏదో దిక్కుమాలిన సంత ఏదో పొలం కొనాలని వచ్చారు తేడాగా ఉన్నారని వెనక్కి పంపించేసాను

వాసు : నాన్నా వాళ్ళని గమనించావా ముఖ్యంగా వాళ్ళతో వచ్చిన అమ్మాయిని.

అమ్మ : ఎవరిని పట్టుకుని ఏం అడుగుతున్నావ్… ఈ పాటికి కళ్ళతో ఎక్సరే తీసి ఉంటాడు అని చిన్నగా మొగుడికి మాత్రమే వినపడేలా గోణిగింది.

వాసు : ఏయ్ నువ్వు పొయ్యి మంచి నీళ్లు తీసుకురాపో…

నాన్న : ఏమైంది రా ?

వాసు : అదే ఆ అమ్మాయి… నాకెందుకో వాళ్ళ మీద డౌట్ గా ఉంది, ఆ చీర కట్టుకి ఆ వ్యావహారానికి అస్సలు సంబంధం లేదు, బొట్టు చూస్తే గరుడవాహణుడి భక్తులలా తలపించారు కానీ మెడలో రుద్రాక్ష… నోరు తెరిచి మాట్లాడట్లేదు ఎంత సేపు రెండు పెదాలు మూసుకునే మాట్లాడుతుంది ఎందుకో తన పళ్ళు కనిపించకుండా మాట్లాడుతుంది ఒక పక్క మాట్లాడుతూనే ఉంది కానీ తన కళ్ళు మన ఇంటిని వెతుకుతున్నాయి, అంత పద్ధతి గలదే అయితే చీర బొడ్డు కిందకి కడుతుందా చివరికి కాలి పట్టి కూడా తిరగేసి పెట్టుకుంది నాకెందుకో అనుమానంగా ఉంది కొంచెం జాగ్రత్తగా ఉండండి అని చెయ్యి కడుక్కుని లేచాను.

జానకి, కనకం, ఇంకా షాక్ లోనే చెయ్యి తుడుచుకోడానికి వెళ్తున్న వాసుని చూస్తున్నారు.

రాజారామ్ : మొన్న నీ కొడుకు గురించి ఏదో చెప్పావు?

జానకి ఇంకా అలానే ఉండటంతొ డొక్కలో పొడిచాడు…

జానకి : ఆ! ఏంటి?

రాజారామ్ : అదే మొన్న నీ కొడుకుని వెనకేసుకొచ్చావుగా, చూసావా వాడ్ని ఇప్పటికైనా నేను చెప్పింది నమ్ముతావా?

జానకి : ఆ… కానీ ఎలా?… ఇంత చిన్న వయసులో… వీడికి ఇన్ని విషయాలు ఎలా తెలుసు ఒక సాధారణ స్కూల్ కి వెళ్లే పిల్లోడు…నాకే తెలియవు కొన్ని విషయాలు.

అర్జున్ : దాన్నే ఆర్ట్ ఆఫ్ అబ్సర్వేషన్ అంటారు.

అందరూ అర్జున్ వైపు చూసారు,

అర్జున్ : వాసు గాడికి ఇదీ ఇప్పుడు అబ్బిన విద్య కాదు పుట్టుకతోనే వచ్చింది, కొంతమందిలో అవతలి వాళ్ళు ఏం ఆలోచిస్తున్నారు మనసులో ఏం అనుకుంటున్నారు అని తెలుసుకోవాలని ఉంటుంది దాని వల్లే ఇలాంటి ఆలోచనలు చేస్తారు కానీ వాసుకి ఆ ఆలోచన వల్ల కాదు గాని ఎలా ఆలోచించాడో తెలీదు కానీ అందరినీ గమనించడం మొదలు పెట్టాడు…

మీరు చాలా సార్లు చూసే ఉంటారు వాడు బైట అమ్మాయిల వంక చూడటం వాళ్ళకి దెగ్గరగా ఉండటం ఊర్లో అందరిని కావాలని గెలకడం ఇవన్నీ అందులోనుంచి వచ్చినవే. చేసే పని వేరు మాట్లాడే తీరు వేరు కానీ మైండ్ లో ఇంకోటి రన్ అవుతుంది అందరితో వెటకారంగా మాట్లాడి వాళ్ళకి కోపం తెప్పించి వాళ్ళని నోరు జారేలా చేసి వాడికి రావాల్సిన సమాధానాలు రాబట్టుకుంటాడు అబ్బో ఇంకా చాలా ఉన్నాయి వాడి గురించి చెప్పాలంటే అని అర్జున్ కూడా చెయ్యి కడుకున్నాడు.

రాజారామ్, జానకి, కనకం ముగ్గురు ఆశ్చర్యంగా చూస్తున్నారు, ఎప్పుడూ నింపాదిగా ఉండే పెద్దకొడుకు ఇలా తెలివిగా మాట్లాడేసరికి.

జానకి : ఇవన్నీ నీకెలా తెలుసు?

అర్జున్ : ఒక రోజు వాడు మంచం మీద పడుకొని ఉన్నాడు, నేను చూసుకోకుండా గడప మీద ఉన్న చెంబుని తన్నాను… చీమ చిటుక్కుమంటేనే లేచే వాసుగాడు లేవకపోయేసరికి చిన్నగా వాడి ముందుకి వెళ్లి చూసాను… వాడు లేచే ఉన్నాడు కానీ రూమ్ లో ఇంకా ఏం ఏం సౌండ్స్ వస్తున్నాయో అన్నీ చిటికిన వేలితో లెక్కపెట్టుకుంటున్నాడు…. కళ్ళు తెరవకుండానే నా పౌడర్ వాసన చూసి “ఇంకెంత సేపు చూస్తావురా అన్నయ్యా అంత అందంగా ఉన్నానా?” అన్నాడు…. అప్పటి నుంచి అందరిని వాడు గమనిస్తుంటే నేను వాడిని గమనించడం మొదలుపెట్టాను ఆ తరువాత వాడు ఇక అంతేలే అని వదిలేసాను… అంతే.. అని సింపుల్ గా చెప్పి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

దోమతెరలో పడుకుని ఉన్న వాసు దెగ్గరికి వెళ్లి తన పక్కనే పడుకుంది జానకి.

వాసు : ఏంటే అమ్మా గాలి ఇటు మళ్ళింది?

జానకి : నిన్ను చూస్తుంటే భయంగా ఉందిరా…

వాసు : దేనికి అన్నయ్య నా గురించి చెప్పిన నాలుగు పిచ్చి మాటలకా?

జానకి : వాడు మాట్లాడినప్పుడు నువ్వు లేవుగా నీకెలా తెలుసు?

వాసు : అన్నయ్య చెప్పిందాంట్లో నేను గమనించడం తప్ప మిగతాయి అన్నీ ఉట్టి మాటలే… చిటికిన వేలుతో సౌండ్లు లెక్కేయ్యటాలు, కుక్కలాగా వాసన చూడటాలు ఇలాంటివి నేను చెయ్యను.
మనిషినే భయపడకు.

జానకి : సరే ముందు వాడు మాట్లాడిన మాటలు ఎలా విన్నావో అది చెప్పు.

వాసు : అమ్మో…. షేర్లక్ హోమ్స్ టెక్నీక్స్ ఎప్పుడు బైటికి చెప్పడు.

జానకి : ఏడిసావ్ లే… అని లేవబోయింది.

వాసు : అమ్మా ఇవ్వాళ నా దెగ్గర పడుకోవా?

జానకి వాసుని ఒక సారి చూసి వెనక్కి వాలింది, అది గమనించిన వాసు.

వాసు : సరే వద్దులే పో మీ ఆయన వెయిట్ చేస్తుంటాడు..

జానకి : ఆయనకి ఓ మాట చెప్పి వద్ధామని లేచా… ఎదవా…

మెల్లగా అమ్మ పెదాలు పిండుతూ తనఙ్ కరుచుకుని మాట్లాడుతున్నా, ఇంతలో అమ్మ…

జానకి : వాసు శృతి గురించి చెప్పు తనకి నీకు ఏంటి అంత చనువు?

వాసు : చాలా మంచిది మా… నాకంటే పెద్దది అయిపోయింది కానీ లేకపోతే శృతినా పద్మనా అని బుర్రబద్దలు కొట్టుకోవాల్సి వచ్చేది…

జానకి : అంత ఇష్టమా?

వాసు : చాలా… తనతో ఉంటే నువ్వు కూడా గుర్తురావు అప్పుడప్పుడు అమ్మలాగ చూసుకుంటుంది… అమ్మా… తన పెళ్ళికి అయ్యే ఖర్చులు మనం పెట్టుకుందామే… నాన్నతొ మాట్లాడవు ఈ ఒక్కటి చేయి నువ్వు ఏం చెప్పినా కాదనకుండా చేస్తా ప్లీసే….

జానకి : దీనికోసమేనా నన్ను పిలిచింది.

నేను నవ్వాను…

జానకి : సరే… నాన్నకి నేను చెప్తాలే కానీ ఒక ముద్దు ఇస్తేనే..

వాసు : మా బంగారం… అని బుగ్గ మీద ముద్దు ఇచ్చి అమ్మని వాటేసుకుని పడుకున్నా…

(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)(∞)

“రేయ్ లెగు… రేయ్ నిన్నేరా లెగు..” అని ఎవరో అరికాళ్ళ మీద లాఠితొ కొడుతుంటే లేచా…

“రారా… నీ యబ్బ ” అని జుట్టు పట్టుకుని పక్కనే ఉన్న బెంచ్ ఎక్కించి కట్టేసారు…

Si : ఎన్నో రౌండు…

కాన్స్టేబుల్ : ఇప్పుడు ఇది మూడో రౌండ్ సర్.

జుట్టు పట్టుకుని తల అటు ఇటు తిప్పి ఇంకో రెండు రౌండ్లు వెయ్యొచ్చు, అయిపోయాక మీరు వెళ్లిపోండి.

కాన్స్టేబుల్ : సార్ నిండా పద్దేనిమిది ఏళ్ళు కూడా నిండలేదు చచ్చిపోతాడు సార్.

Si : చిన్న పిల్లోడా… నాలుగు హత్యలు చేసాడు వాడు…నీకు చిన్న పిల్లోడి లాగ కనిపిస్తున్నాడా?

అస్సలు కనికరం చూపించొద్దు… రాజేష్ నువ్వు పర్సనల్ గా తీసుకో వీడు చంపింది నా అన్నని అస్సలు వద్దలోద్దు వీణ్ణి అంటూ పళ్ళు కొరికి వెంటనే నవ్వాడు పక్కనే ఉన్న కారం నా వీపు మీద పోస్తూ…

మంటకి కేకలు పెట్టాను…

Si : “నేను చెప్పేంత వరకు వీడికి అన్నం కూడా పెట్టొద్దు” అని నా కళ్ళలోకి చూస్తూ “బాయ్ వాసు” అని వెక్కిరిస్తూ వెళ్ళాడు.

ఒళ్ళంతా పులిసిపోయింది నిన్న రాత్రి తీసుకొచ్చారు అప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు కొడుతూనే ఉన్నారు, కారం వల్ల మంట ఇంకా ఎక్కువగా ఉంది దెబ్బ అలవాటు లేని శరీరానికి ఇలా కొడుతుండే సరికి తట్టుకోలేకపోతుంది.

గంట గ్యాప్ ఇచ్చి మళ్ళీ వచ్చారు ఈ సారి వెనక తొడల మీద కింద కాళ్ళ మీద అప్పుడప్పుడు అరికాళ్ళ మీద కొట్టారు… నా అరుపులకి స్టేషన్ అంతా అదిరింది.
మళ్ళీ గంట గ్యాప్…. ఇదీ నాలుగో రౌండ్ ఇందాక SI సుబ్బరాజు కారం చల్లి వెళ్లాడుగా నా కమిలిన వీపు మీద, కరెక్ట్ గా దెబ్బ అక్కడే పడింది గట్టిగా అరిచాను ఆపకుండా పావుగంట కొట్టారు…. ఆ వెంటనే చల్లటి గడ్డ కట్టే నీళ్లు నా వీపు మీద పోసారు… నా అరుపులు నాకే రీసౌండ్ గా వినపడి నా చెవులు నొప్పి పెడుతున్నాయి బూతులు తిడుతూ రెచ్చగొడుతున్నారు నేను వాళ్ళని తిరిగి తిడితే ఇంకా ఎక్కువగా కొడదామని…. దెబ్బ పడినప్పుడల్లా అరవకూడదు అనుకుంటూనే పిచ్చి పిచ్చిగా అరుస్తున్నాను….

కొంత సేపటికి స్పృహ కోల్పోయాను మొహం మీద చల్లటి నీళ్లు పడగానే లేచాను ఐదు సెకండ్లు ఊపిరి ఆగలేదు… మోస కొడుతూ దగ్గాను.

“చెప్పు మీ అన్నా అమ్మ ఎక్కడున్నారు? చెప్పు” అంటూ చెంప మీద లాగి పెట్టి కొట్టాడు రెండు సార్లు.

ఆ తరువాత రౌండు ఎక్కడ కొట్టాలో వాళ్ళకి తెలియలేదు మొదటి రెండు రౌండ్లు ముందు కొట్టారు మిగిలింది నా మొహం ఒక్కటే…. కట్లు ఇప్పదీసి మూలకి నెట్టేశారు…. చీకటి పడినట్టుంది అందరూ వెళ్లిపోయారు నైట్ డ్యూటీ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు వచ్చారు.

ఇందాక నన్ను కొట్టొద్దు అని చెప్పిన పోలీసాయన తెల్లారే జూవేనైల్ హోమ్ కి తీసుకెళ్తారని చెప్పాడు, కానీ ఈ ఒక్క రోజుతో నన్ను వదలరని నాకు తెలుసు… అలానే గోడకి అనుకుని వాళ్లు ఎలా అయితే నెట్టేశారో అదే బంగిమలో ఉన్నాను పడుకుందామన్నా చేతులు కాళ్ళు ఇంచు కూడా కదలట్లేదు అలానే కళ్ళు మూసుకున్నాను.

తెల్లారే SI సుబ్బరాజు వచ్చాడు నా జుట్టు పట్టుకొని బైటికి ఈడ్చుకెళ్ళాడు, బైట ఎవరో బావా బావా అని ఏడుస్తున్నారు అది పద్మ గొంతు తల ఎత్తి చూసాను ఎవడో పద్మ ఏడుస్తూ గింజకుంటుంటే గట్టిగా ఒడిసి పట్టుకున్నాడు వాడి రెండు చేతులతొ పద్మ సళ్ళని గట్టిగా పట్టుకున్నాడు, ముందున్న వాళ్ల అమ్మకి అదేమి కనిపించదు అదే నా అత్త రవళి నన్ను నవ్వుతూ చూస్తుంది.

తన పక్కనే ఉన్న పక్కూరి సర్పంచ్ ని నా ముందే ముద్దు పెట్టుకుంది, నన్ను చూసి నా దెగ్గరికి వచ్చి కాన్స్టేబుల్ చేతిలో ఉన్న లాఠి తీసుకుని నన్ను కొట్టింది… “ఏరా నాకే నీతులు చెప్తావా? టీవీ పిచ్చి దాన్ని అనుకున్నావా నన్ను? ఎక్కడ్రా నీ అమ్మ, నీ అన్న ఎంత కొట్టినా చెప్పలేదంట నువ్వు చెప్పకపోతే మేము కనిపెట్టలేం అనుకున్నావా?” అంది.

వాసు : వాళ్ళు నీ జోలీ రారు, వాళ్ళని వదిలేయ్ అన్నాను జీప్ లోకి నన్ను ఎక్కించడానికి ఈడ్చుకెలుతుంటే….

జూవేనైల్ హోమ్ కి తీసుకెళ్లారు హైదరాబాద్ కి తీసుకెళ్తారేమో అనుకున్నా కానీ బెంగుళూరు తీసుకొచ్చారు అదీ అడివి మధ్యలో ఉన్నది … లోపల వదిలేసి వెళ్లిపోయారు.

లోపలకి వెళ్ళాక యూనిఫామ్ ఇచ్చారు వేసుకున్నాను పది రోజులు సెల్ లో వెయ్యమని అక్కడ ఆఫీసర్ ఆర్డర్ వేసాడు…..వెళ్లి సెల్ లో కూర్చున్నాను…. కొంచెం సేపు పడుకున్నాను, జరిగింది గుర్తు తెచ్చుకుంటూ…

{ { { { { { { ~ } } } } } } }

నేను ఆరోజు మాట్లాడిన తరువాత నాన్న పొలం కోసం వచ్చిన వాళ్ళని తిట్టి పంపించేసాడు, ఆ రోజు తెల్లారి నుంచే ఊర్లో కొత్త వాళ్ళని చూడటం మొదలు పెట్టాను, అందరూ పొలం కౌలు చేసుకోడానికి వచ్చిన పొరుగూరోళ్లు అన్నారు… కానీ వాళ్ళు మా రాష్ట్రం వాళ్ల లాగే లేరు… జాతర రోజు అమ్మవారి నగలు కనిపించటంలేదని అందరి ఇళ్ళు వెతికారు కానీ ఎవ్వరింట్లో దొరకలేదు ఎవడో గుంపులోనుంచి “అందరి ఇళ్ళు వెతికారుగా రాజారామ్ గారు కూడా ఈ ఊరోడే కదా వాళ్ల ఇళ్ళు వెతకరా?” అన్నాడు.

దానికి నాన్న నోచ్చుకుని ఊరి వాళ్లు వద్దన్నా వెతికించాడు ఆశ్చర్యం ఏంటంటే మా ఇంట్లోనే ఆ నగలు దొరకడం, ఎవ్వరు నమ్మలేదు అలా అని మా నాన్న వైపు కుడా నిలబడలేదు…

అందరూ వెళ్లిపోయారు ఆ రోజు నుంచి ఊరికి వచ్చిన కొత్త వాళ్లు మా ఇంట్లో వాళ్ళు బైట కనపడినప్పుడల్లా మాటలతో రెచ్చగొట్టాడానికో లేక ఎత్తిపొడవడం చేసే వారు దాని వల్ల నేను రమ అత్త వాళ్ళని పద్మని శృతిని దూరం పెట్టేసాను….

మావయ్య కూడా మా దెగ్గరికి రావడం మానేశాడు దీని వెనుక కత్చితంగా మా అత్తయ్య హస్తం ఉండి ఉంటుందనుకున్నాను.

నెల రోజుల తరువాత శృతి మేడం మా ఇంటికి శుభలేక ఇవ్వడానికి వచ్చింది, అమ్మ చెప్పినట్టు గానే శృతి మేడం పెళ్ళికి సహాయం చేసింది, తన పెళ్ళికి వెళ్లాను కానీ ఎక్కువగా మాట్లాడలేదు, తనతోనే కాదు ఆ రోజు నుంచి ఎవ్వరితోనూ సరిగ్గా మాట్లాడలేదు… ఏదో జరుగుతుంది…. ఊర్లోకి సంబంధం లేకుండా కాస్టలీ కారులు dcmలు వస్తున్నాయి పోతున్నాయి….. ఊర్లో వాళ్లంతా వాళ్ళ పొలాలు అమ్మేస్తున్నారు అది డబల్ రేట్ కి అంతంత రేట్ ఇచ్చి ఎవరు కొంటున్నారో తెలీట్లేదు… అలా ఆలోచిస్తూ ఊరి పొలిమేర వరకు వచ్చాను చీకట్లో చెట్టు పక్కన నిల్చున్నాను.

అప్పుడే అత్త రవళి గోవర్ధన్ గాడి బండి మీద వాడిని వాటేసుకుని వాడి చెవి కొరుకుతూ నవ్వుకుంటూ పక్కూరికి వెళ్తుంది, వాళ్ళ కంట పడకుండా పొలాల్లో పడి వెంబడించాను… నేరుగా సర్పంచ్ ఇంటికి అదే మా అన్నయ్యని ప్రేమించిన కవిత వదిన వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లాను.

గోడ దూకి ఎవ్వరు చూడకముందే వెళ్లి కిటికీ తెరిచి చూసాను సర్పంచ్ గాడి ఒళ్ళో కూర్చుంది రవళి… వాడి బుగ్గ గిల్లుతూ నోట్లో ఆపిల్ తినిపిస్తుంటే రవళి సన్ను పట్టుకుని పిసుకుతున్నాడు… వాళ్లు మాట్లాడుకుందంతా విన్నాను ఈరోజే మా నాన్నని చంపడానికి ప్లాన్ వేసినట్టు తెలిసింది, వెంటనే అక్కడనుంచి పరిగెత్తి ఇంటికి ఫోన్ చేసాను.

అన్నయ్య ఫోన్ ఎత్తాడు.

అర్జున్ : హలో…

వాసు : అన్నయ్య చెప్పేది జాగ్రత్తగా విను, ఇంట్లో అందరూ ఉన్నారా?

అర్జున్ : నాన్న, అమ్మమ్మ ఇంకా పెళ్లి దెగ్గరే ఉన్నారు, అమ్మా నేను వచ్చేసాం ఏ రా?

వాసు : ఇంట్లోనే ఉండండి జాగ్రత్త… తలుపులు పెట్టెయ్ ఎవరొచ్చినా తలుపులు తీయొద్దు అమ్మ జాగ్రత్త అని ఫోన్ పెట్టేసి పెళ్లి దెగ్గరికి వెళ్లాను…

అప్పటికే జనం గుమి గూడి ఉన్నారు, ఎవడో మా నాన్నని అమ్మమ్మని నరికేసాడు, వాడు గట్టిగా అరుస్తున్నాడు మమ్మల్ని మోసం చేసాడు పొలం కౌలకిచ్చి నా అమ్మని కూతురిని పక్కలో పండేసుకున్నాడని…. మా నాన్నకి ఇంతక ముందున్న అలవాట్ల వల్లేమో ఊరి వాళ్ళు కూడా ఎవ్వరు మాట్లాడలేదు అన్నిటికంటే ఊరి వాళ్ళు దేనికో భయపడుతున్నారు అని అర్ధమైంది, చచ్చిపోయిన మా నాన్న అమ్మమ్మ దెగ్గరికి కూడా వెళ్లలేక పోయాను…

శవాలని ఇంటికి చేర్చారు… అమ్మకి ఏడ్చే టైం కూడా ఇవ్వలేదు ఊరోళ్లంతా కోపంగా వచ్చారు…. శృతి మేడం పెళ్లి జరిపించింది మేమే అని అన్నంలో విషం కలిసి పది మంది చనిపోయారని కోపంగా వచ్చారు, శవాన్ని తగలపెట్టనివ్వం అని గోల చేశారు….

ఎవరు సర్ది చెప్పినా ఎవరేం మాట్లాడినా వినేలా లేరు అందులోనూ జనంలో కలిసి పోయిన రౌడీలు ఆపకుండా రెచ్చగొడుతూనే ఉన్నారు.

ఇంతలో ఎవడో రాయితొ కొట్టాడు అమ్మకి తగిలింది, వెంటనే నేను అన్నయ్య అమ్మ కి కాపలాగా నిల్చున్నాం దానితో రాళ్లు ఇంకా ఎక్కువగా పడ్డాయి, అలా మమ్మల్ని ఊరి పొలిమేర వరకు వెంటపడి కొట్టారు, మమ్మల్ని కాపాడదాం అని వచ్చిన రవి అన్నయ్య బోస్ అన్నకి కూడా రాళ్ల దెబ్బలు తప్పలేదు వాళ్ళని పక్కకి లాగేసారు నా ఫ్రెండ్స్ ఏడుస్తూ చూడటం తప్ప ఇంకేం చెయ్యలేదు పాపం వాళ్లు మాత్రం ఏం చెయ్యగలరు…అమ్మకి దెబ్బ తగలకుండా నేను అన్నయ్యా ఇద్దరం కాపాడుకున్నాం.

వర్షం మొదలయింది అన్నయకి నాకు రాళ్ల వల్ల కారుతున్న రక్తం వర్షం వల్ల ఆ నీళ్లలో కలిసిపోయింది, అన్నయ్య జేబు షర్ట్ చినిగిపోయింది పెద్దవాడు కదా ఇద్దరు ముగ్గురు చెయ్యి కూడా చేసుకున్నారు.

మమ్మల్ని ఎందుకు కొడుతున్నారో కూడా అక్కడ కొంతమందికి తెలీదు, ఊరినుంచి బైటికి వచ్చాక ఒక నలుగురు మా వెంటే వచ్చారు కత్తి పట్టుకుని… చీకటి పడటంతొ టార్చ్ వేశారు సగం సగం కనపడుతుంది అందులో ఉన్న వాడు సర్పంచ్ బావమరిది అమ్మ గురించి తప్పుగా మాట్లాడాడు అంతే అన్నయ్య వాళ్ళ మీద కలబడి ఆ గొడవలో కత్తితో వాళ్లందరిని నరికేసాడు.

మమ్మల్ని కలుద్దాం అని వచ్చిన రమ అత్త, రవి అన్న మిగతా ఊరి జనాలందరి కంట్లో పడింది అప్పుడే అక్కడికి వచ్చిన రౌడీలు మా మీదకి వస్తుండగానే రవి అన్నవాళ్లు వాళ్ళని ఆపడానికి ప్రయత్నించారు, అప్పుడే వచ్చిన ఊరి బస్సులో అమ్మని ఎక్కించాను, సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ జీప్ వస్తుండగా అన్నయ్యకి “రేయ్ అన్నయ్య నువ్వు సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి దొరికితే జైల్లో పెడతారు, నన్నయితే జూవేనైల్లో పెడతారు ఏం ఆలోచించకుండా వెళ్ళిపో… అస్సలు దొరకకూడదు అమ్మని కాపాడుకోవాలి నా కోసం రావొద్దు ఎక్కడికైనా దూరంగా వెళ్లిపోండి ప్రతి నెలా మొదటి ఆదివారం పదింటికి చార్మినార్ దెగ్గరికి రా గంట మాత్రమే నా కోసం చూసి వెళ్ళిపో , నేను వీళ్ళ నుంచి బైట పడితే నిన్ను కలుస్తాను గుర్తుంచుకో అస్సలు బైటకి రావొద్దు నన్ను కలవడానికి కూడా ప్రయత్నించొద్ధు ట్రాప్ కూడా చేస్తారు ఇక వెళ్ళిపోండి…”

అర్జున్ ఏడుస్తూ “నువ్వూ రారా..” అన్నాడు.

వాసు : లేదురా ముగ్గురం వెళ్తే మనకోసం జల్లెడ పడతారు ఇదీ ఊరి పనో ఆ సర్పంచ్ పనో కాదు వీళ్ళ వెనుక ఎవరో ఉన్నారు….మీరు వెళ్ళండి అని వాడిని బస్సు ఎక్కించాను, రవి అన్న తన మెడలో ఉన్న చైన్ తీసి అన్నయ్యకి ఇచ్చాడు…

బస్సు బైలుదేరిన ఐదు నిమిషాలకి సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ జీప్ వచ్చింది అందులోనుంచి సర్పంచ్ చిన్న బావమరిది SI సుబ్బరాజు దిగి చనిపోయిన వాళ్ళ అన్నయ్యని చూసి నా దెగ్గరికి వచ్చి నన్ను తంతూ జీప్ లోకి ఎక్కించాడు…

ఇంతలో నన్ను వేసిన సెల్ లోకి నలుగురు వచ్చారు, కళ్ళు తెరిచి చూసాను, ఇష్టమొచ్చినట్టు తన్నారు “రేయ్ మొదటి రోజని వదిలేస్తున్నాం రేపటి నుంచి పనికి రావాలి” అని వార్నింగ్ ఇచ్చి వెళ్లిపోయారు…

113630390cookie-checkవాసు వీర 5no